Іду я па вуліцы, крок мой чаканны…
Табой ганаруся я, вёска Макраны.
І як вартавыя стаяць абеліскі.
А колькі тут прозвішчаў родных і блізкіх,
Людзей, што жыцця свайго не шкадавалі,
Што ўсё да астанку за мір аддавалі.
Спыніцеся, людзі! Галовы схіліце!
Тут сэрцы людзей у халодным граніце.

***

Нарадзіўся я ў Беларусі,
Жыву і буду жыць я толькі тут.
Радзімай я заўсёды ганаруся,
Беларусь – мой самы родны кут.
Не трэба мне заморскія краіны,
Люблю свае азёры і лясы.
Люблю я пах і бэзу, і язміну,
І птушак незлічоных галасы.

Здесь жили мой отец и дед, и прадед.
И я живу, и я тобой горжусь.
Мы жили все по совести и правде.
Пахали землю, строили дома,
Детей, как полагается, рожали.
И вдруг война, суровая весьма…
Мы встали на защиту всей державы.
Чернобыль нас накрыл своим крылом.
И это всем известно и не ново.
Но это горе мы переживём
И станет Беларусь счастливой снова.